Dlaczego pielęgnacja skóry naczyniowej jest taka trudna?

SPA

Ogromnym problemem zdrowotnym oraz estetycznym dla coraz większej grupy osób jest skóra naczyniowa. Ma ona skłonność do występowania napadowego lub trwałego rumienia i wrażliwości, co powoduje nieestetyczny wygląd oraz wiele nieprzyjemnych, subiektywnych dolegliwości.

Cechy skóry naczyniowej najczęściej dotyczą twarzy, szyi i dekoltu, a więc tych okolic, które są najbardziej eksponowane. Ponieważ twarzy przypisuje się wyjątkową funkcję estetyczną, służącą zarówno zaspokajaniu potrzeb narcystycznych, jak i kształtowaniu relacji międzyludzkich, stąd wszystkim posiadaczom tego typu skóry zależy, żeby za pomocą odpowiedniej pielęgnacji ją chronić, łagodzić i wzmacniać, by skutecznie niwelować rumień.

Jednak mimo postępu kosmetologii oraz dostępu do niezliczonej ilości produktów kosmetycznych i zabiegów kosmetologicznych przeznaczonych do skóry naczyniowej, wszyscy są zgodni co do tego, iż jej pielęgnacja jest niezmiernie trudna i często nieefektywna. Warto więc zastanowić się dlaczego tak jest?

CHARAKTERYSTYKA I ETIOPATOGENEZA SKÓRY NACZYNIOWEJ

W znaczeniu kosmetologicznym mianem naczyniowej określa się skórę z obszaru twarzy, szyi i dekoltu, rzadziej innych okolic, na której czasowo lub na stałe występują zmiany rumieniowe pod postacią różnie nasilonych plam naczyniowych i/lub teleangiektazji. Może być to skutkiem działania różnorodnych bodźców wewnętrznych, np. określonych reakcji fizjologicznych zachodzących w organizmie, uwarunkowań genetycznych oraz występowania chorób ogólnoustrojowych lub dermatologicznych, a także czynników środowiskowych. Skórę naczyniową charakteryzuje rumień o różnym nasileniu i czasie trwania, nadwrażliwość, a także towarzyszące często uczucie pieczenia, kłucia i ściągania skóry.

Objawy te pojawiają się w odpowiedzi na drażniące czynniki natury fizycznej i chemicznej oraz czynniki uczulające, powodujące dolegliwości zwłaszcza o charakterze uczulenia kontaktowego. Symptomy związane z przemijającym lub utrwalonym rozszerzeniem naczyń mikrokrążenia skórnego uwidaczniają się szczególnie w tzw. okolicach rumieniowych ciała (blush area, flushing region), do których zalicza się twarz, szyję, dekolt i górną połowę klatki piersiowej. Jednak okolicą najbardziej predysponowaną do wystąpienia objawów skóry naczyniowej jest twarz.

Wymienione wykwity naczyniowe, a nierzadko na ich podłożu także inne zmiany zapalne, jak obrzęk, grudki, krosty i guzki, występują zwłaszcza na obszarze skóry twarzy, co jest konsekwencją zarówno wyjątkowej roli, jak i jej umiejscowienia. I analogicznie jak w przypadku skóry całego ciała, podatność twarzy do wystąpienia objawów skóry naczyniowej jest zależna od wielu przyczyn ogólnoustrojowych oraz wpływu czynników miejscowych. Czynniki predysponujące twarz do występowania cech skóry naczyniowej można podzielić na kilka grup:

1. Determinanty anatomiczno-fizjologiczne
  • Układ naczyniowy skóry twarzy charakteryzuje się bardzo dużą liczbą naczyń (w tym także pętli włośniczkowych) w przeliczeniu na jednostkę objętości skóry, co powoduje, że pojemność skórnego łożyska naczyniowego w tym rejonie jest znacznie większa, niż w innych częściach ciała.
  • W obrębie naczyń krwionośnych skóry głowy i szyi obecne są też liczne anastomozy tętniczo-żylne, czyli niskooporowe, bezpośrednie połączenia tętniczo-żylne. Duża ich liczba w tym rejonie wynika z istotnego znaczenia skóry twarzy w ogólnoustrojowym procesie termoregulacji.
  • Bogate unerwienie naczyń skórnych w obszarze twarzy, kontrolowane przez pozazwojowe włókna układu współczulnego, umożliwia żywą grę naczyniową w tym rejonie ciała — krew do skóry twarzy dostarczana jest przez naczynia stanowiące odgałęzienia tętnicy szyjnej zewnętrznej, której ściany są silnie unerwione przez włókna należące do splotu nerwowego szyjno-tętniczego zewnętrznego.
  • Gra naczyniowa naczyń krwionośnych w skórze twarzy wynika nie tylko z neurogennego rozkurczu mięśni ich ścian i poszerzenia ich światła oraz otwarcia zamkniętych zespoleń tętniczo-żylnych w neurogennym mechanizmie termoregulacji. Mikrokrążenie skóry podlega również wpływom wielu czynników humoralnych działających albo bezpośrednio na mięśniówkę gładką ściany naczyń, albo poprzez uwalniane z komórek śródbłonka naczyń tzw. śródbłonkowych czynników rozluźniających mięśniówkę naczyń, jak np.: histamina, substancja P, serotonina, wazopresyna, peptyd pochodny genu kalcytoninowego, kwas arachidonowy, naczyniowoaktywny polipeptyd jelitowy, prostacyklina oraz trombina. Wymienione neuropeptydy i mediatory zapalne mogą zostać uwolnione do skóry także na skutek miejscowego działania bodźców drażniących i uszkadzających oraz reakcji nadwrażliwości (kininy, histamina), na które skóra twarzy jest szczególnie narażona.
  • W skórze twarzy występuje płytsza lokalizacja naczyń krwionośnych — splotu naczyniowego podbrodawkowego, który zlokalizowany jest tuż pod powierzchnią naskórka, co wynika z mniejszej grubości górnych warstw skóry właściwej w tej okolicy i powoduje, że naczynia krwionośne są bardziej widoczne.
2. Determinanty środowiskowe

Z powodu braku okrycia odzieżą i ciągłego wyeksponowania, skóra twarzy wystawiona jest na działanie różnorodnych czynników środowiskowych. Są to czynniki związane z różnymi formami aktywności, zazwyczaj o niskim natężeniu, jednak działają na nas przez długi czas oraz przez całą dobę. Skumulowane w organizmie, działają niekorzystnie na układ naczyniowy skóry, a ich skutki zdrowotne pojawiają się po dłuższym okresie ekspozycji w postaci przejściowego, następnie trwałego rozszerzenia naczyń krwionośnych.

Do środowiskowych zagrożeń zdrowotnych zalicza się obecność związków chemicznych w powietrzu, glebie, wodzie, żywności, gospodarstwie domowym, ochronie roślin i przemyśle, a także ubożenie warstwy ozonowej, co prowadzi do nadmiernej ekspozycji, szczególnie twarzy, na promieniowanie ultrafioletowe. Są to także zagrożenia wynikające z cech otoczenia, w którym żyjemy, pracujemy.

3. Determinanty genetyczne

Po rodzicach dziedziczymy wzrost, kolor włosów, oczu, ogólny charakter budowy ciała, umięśnienie i część rysów twarzy. Także rodzaj karnacji. Jeśli któreś z nich miało skłonność do rumienia i nadwrażliwości skóry, najprawdopodobniej dzieci też będą miały podobny problem. Wszystkie te determinanty powodują, że to właśnie na twarzy najbardziej widać cechy skóry naczyniowej.

Na anatomiczne właściwości skóry twarzy wpływają też inne czynniki środowiskowe czy genetyczne, przekładając się na wystąpienie widocznego rozszerzenia naczyń w postaci objawu zaczerwienienia skóry. Ustalenie głównego czynnika etiopatologicznego odpowiedzialnego za pojawienie się zaczerwienienia skóry w okolicy rumieniowej daje możliwość dobrania odpowiedniej metody pielęgnacji, korekcji lub leczenia skóry naczyniowej.

STANY FIZJOLOGICZNE I CHOROBOWE POWODUJĄCE ZACZERWIENIE SKÓRY TWARZY
  • Ekspozycja na działanie wysokich temperatur środowiska (gorące powietrze, gorąca kąpiel, sauna, picie gorących napojów, promieniowanie słoneczne).
  • Nasilenie procesów metabolicznych prowadzące do podwyższenia temperatury ciała (gorączka, ćwiczenia fizyczne, choroby i stany endokrynologiczne z nadmiarem hormonów podwyższających tempo przemian metabolicznych).
  • Wahania poziomów hormonów w okresie klimakterium czy też po operacyjnym usunięciu jajników lub jąder. W tych przypadkach zaczerwienienie skóry jest czasowo powiązane z uderzeniami gorąca.
  • Emocje — przeżycia psychiczne, poprzez złożony system powiązań między czynnikami hormonalnymi i odpornościowymi oraz autonomicznym układem nerwowym i przy udziale neurotransmiterów, modulują stan napięcia ściany naczyń skóry oraz przebieg procesów metabolicznych i zapalnych w ich otoczeniu. Z tego powodu cera twarzy umożliwia śledzenie reakcji somatycznych, powstałych w odpowiedzi na bodźce związane ze stanem emocjonalnym człowieka. (…)

Czytaj cały artykuł w Beauty Inspiration 4/2018>>>

dr Joanna Klonowska
Wydział Nauk o Zdrowiu
Wyższa Szkoła Inżynierii i Zdrowia w Warszawie

CZYTAJ TAKŻE:

Musisz wiedzieć, że mamy ciasteczka i możemy ich użyć tylko do tego, byś był bardziej zadowolony z naszych treści. ok więcej